Hoe mooi is het als je met iets dat je zelf leuk vindt iets terug kunt geven aan anderen? Sinds januari heb ik dit gevonden in de stichting EarlyBirds Fotografie. Deze stichting maakt fotoreportages van prematuur geboren kindjes in het ziekenhuis.

Een van de initiatiefneemsters van de stichting, Marjolein Witteveen, zelf moeder van een prematuur geboren zoontje, verwoordt het in een interview als volgt:
“Ik realiseerde me dat wij als fotograaf een kwaliteit hebben waarmee we deze ouders een lichtpuntje kunnen schenken. Waarmee we een mooie en liefdevolle herinnering kunnen vastleggen van deze hectische periode. Een moment waarop ouders anders naar hun kindje kunnen kijken. Niet de waardes van zuurstof, voeding, warmte van de couveuse, bilirubine waardes, bloeduitslagen, echo’s, infuusjes, sonde, beademing en ga zo maar door. Maar kijkend naar hun kindje en verwonderd zijn over de kleine nageltjes, de prachtige donshaartjes, een klein voetje in papa’s handen, die lieve fronsjes en lachjes. De unieke eigenschappen van hun kindje. Vaak is de reportage het moment dat een eerste gezinsfoto wordt gemaakt. Foto’s waar ouders later (hopelijk) met hun kindje naar terug kunnen kijken en zich er over verwonderen hoe bijzonder die eerste periode was ook al was het in het ziekenhuis.”

Ik werd via diverse kennissen attent gemaakt op de stichting en na het lezen van hun missie en vooral ook na het bekijken van de prachtige foto’s werd ik dusdanig enthousiast dat ik de stoute schoenen aantrok en mij in januari aanmeldde. Omdat de lichtomstandigheden in ziekenhuizen vaak erg slecht zijn en er niet geflitst mag worden mocht ik eerst wat foto’s mailen die ik met daglicht gemaakt heb. Ik mocht een proefreportage maken! Spannend, deze volgde al snel in Utrecht. Een lief klein ieniemienie meisje geboren met 28 weken mocht ik fotograferen. De bedoeling is dat er zo min mogelijk of niet geposeerd wordt. Het wordt een reportage gemaakt tijdens de dagelijkse routine van voeden, eventueel badje, aankleden, buidelen, knuffelen etc. Ouders hebben op deze manier geen last van de fotograaf, de verzorging van het kindje staat voorop. Ik kwam voor het moment van voeden en constateerde de slechte lichtomstandigheden; de zaal in het Diakonessenhuis was groot met ramen. Helaas lag mijn kleine modelletje daar niet. Het bedje was omringd met gesloten gordijnen en met m’n lichtsterke lens en een diafragma wat helemaal open moest heb me eruit gered. Dit was het moment waarop ik mezelf realiseerde dat het nu echt tijd werd voor een fullframe camera. Op m’n verjaardag heb ik mijzelf er 1 cadeau gedaan.
Gelukkig had ik exact 1 maand daarna weer een aanvraag, dit keer in ons eigen nieuwe Meander Ziekenhuis. Wat een luxe! Een eigen (lichte) kamer met ramen! Een heerlijke relaxte shoot met lieve ouders en een prachtig klein meisje die het heel goed deed. Gewapend met m’n nieuwe fullframe camera en nieuwe lichtsterke lens heb ik prachtige foto’s kunnen maken van dit mooie jonge gezin. Volop genieten en dubbel genieten want als ik daarna in Photoshop alle foto’s weer langs zie komen word ik opnieuw blij. Blij van de mooie plaatjes en blij dat ik deze herinnering heb kunnen vastleggen voor dit gezin.
In maart had ik m’n laatste reportage tot nu toe. Weer in het Meander, weer lekker licht en weer ontzettend lieve en dankbare ouders.

Wat prachtig om dit te mogen doen en hier zoveel fijne energie van te krijgen. Mochten jullie mensen hebben in jullie vriendenkring die een te vroeg geboren kindje hebben maak ze dan attent op de stichting zodat de vrijwillige fotografen een lichtpuntje in deze zorgelijke periode kunnen creëren!
www.earlybirdsfotografie.nl