De zomermaanden lijken alweer ver weg. Mijn eerste zomermaanden als zelfstandig ondernemer. Komkommertijd qua betaalde opdrachten dus maar lekker genieten van vakantie, vrije tijd en een to-do actielijst afwerken. En niet te vergeten de expositie voorbereiden die ik samen met Hester Oppedijk van Veen (styliste) het laatste kwartaal mag houden in ’t Gasthuys (Muurhuizen).
(t Gasthuys)
Ontzettend leuk, er komt heel wat bij kijken; inspiratie opdoen voor foto’s, mooie groentes uitzoeken en oogsten bij een biologishe boer in Scherpenzeel (Om de Tuin),

(hier liggen onze modellen in spe)
kruiden plukken in Baarn, chocoladetaart maken, props uitzoeken bij Capanni, een model zoeken voor de “badscene” en natuurlijk last but not least dagen plannen om foto’s te schieten. Aangezien ik zelf geen studio heb doen we deze shoots bij Hester: zij is kok van huis uit en heeft ongeveer het hele assortiment van een supermarkt en traiteur in haar keukenkastjes staan dus bij haar grijp je nooit mis. Nadat we alle props, lampen, achtergrondrollen etc naar boven gesjouwd hebben (en na de shoot alles weer naar beneden….) gaan we aan de slag. Je zou denken dat een bloemkooltje of artisjok zo gefotografeerd is maar nee, dat kan zomaar 1,5 uur in beslag nemen. Dat ene blad toch net iets meer naar boven, wat meer naar rechts. Belichting anders, toch een andere achtergrond. Het leuke is dat je vooraf een plan kunt hebben waar uiteindelijk niets van terechtkomt en je zelf ook erg benieuwd bent naar het eindresultaat. Ook de vallende “sneeuw” op de taart bleek een uitdaging. Een heeeeleboel foto’s verder staat ie er dan eindelijk op!
3 dagen shooten en de expositiefoto’s zijn, op de bewerking na, klaar! Naast de foto’s van ingredienten/gerechten hebben we een model (Eva) bereid gevonden in een bad van melk gefotografeerd te worden, uiteraard speelt ook hier “food” een hoofdrol. In de prachtige badkamer van Eva (waar je op de foto jammergenoeg niets van ziet) hebben we op een warme dag in de zomer haar bad vol laten lopen met melk, vermengd met wat warm water zodat Eva niet blauw aan zou lopen tijdens de shoot. Toen Eva ging liggen met de appel in haar handen zag het er meteen sprookjesachtig uit, prachtig! Daar worden we meteen enthousiast van.
(badshoot met Eva)
Nu een aantal weken verder zijn we zover: morgen gaan we alles ophangen/neerzetten in de prachtige historische locatie ’t Gasthuys in de Muurhuizen. (dank aan Wim van Rooijen). Hester heeft mooie poezie bij de foto’s gemaakt zodat het nog meer tot de verbeelding spreekt.
We zijn zoooo benieuwd hoe het allemaal staat! Zondag is dan de eerste kunstkijkroute (iedere 3e zondag van de maand).
Als klapper op de vuurpijl hebben we ook nog 2 intieme diners gepland. 1 in oktober (is inmiddels vol) en 1 op 14 november (nog plaatsen vrij!). Uiteraard in het sfeervolle Gasthuys.

En vanaf november gaan we starten met de workshop “De basis van foodfotografie/styling”. Mocht je interesse hebben laat het ons dan even weten!

Ik hoop jullie te zien tijdens 1 van de Kunstkijkroutes!
De data: 20 september, 18 oktober, 15 november
Adres: Muurhuizen 33, Amersfoort

Waar kun je beter exposeren dan op Proef Amersfoort? Volgens mij zijn er niet veel betere plekken te bedenken om bekendheid te krijgen en onder de aandacht van vele voorbijgangers te komen. De vraag is uiteraard hoe je dat dan gaat doen.

Bij Smulweb doe ik regelmatig Foodfotografie voor diverse opdrachtgevers. De Foodstyliste waarmee ik samenwerk is Hester Oppedijk van Veen. Omdat we veel samenwerken zijn we gaan brainstormen op welke manier we onszelf wat meer zichtbaarheid zouden kunnen geven. Het idee ontstond al snel de ingrediënten van gerechten op Proef Amersfoort op een mooie manier vast te leggen. Dit keer eens geen foto’s van de gerechten zelf, die ziet iedereen tenslotte wel langskomen, maar van de pure mooie ingrediënten. Want hoe mooi is het om het accent eens daarop te leggen? Zodat je als restaurant kunt laten zien met welke eerlijke, pure en mooie ingrediënten je werkt. We besloten Restaurant De Mandemaaker in Spakenburg te benaderen met ons idee.
Eigenaar Bert en Eigenaresse Ans waren direct enthousiast en zagen meteen voor zich hoe ze hun tent op Proef Amersfoort van prachtige foto’s zouden kunnen voorzien en zich op deze manier niet alleen zouden kunnen onderscheiden met mooie gerechten maar ook met de aankleding van het geheel. Bert besloot ons de Botterwerf in Spakenburg nog even te laten zien, zomaar, omdat we er toch waren. Daar rondlopend zagen we de foto’s al voor ons: met het decor van de prachtige authentieke houten vloeren, planken en muren. Een droom van een locatie!
Kortom, ons idee werd concreet. We besloten van ieder gerecht 2 foto’s maken: 1 op de botterwerf, 1 op een strakke witte achtergrond. Een mooie combinatie!

Een paar dagen later stonden we met studiolampen, potjes, bordjes, netten en natuurlijk met vissen, kaas, een eend, parelgort etc op de set van de Botterwerf in Spakenburg. Ondertussen werd er nog even een Botter op het land getrokken en wij gingen aan de slag. Eend op de weegschaal, vis op de grond, kaas in de gereedschapskast en ondertussen proberen de scheepsbouwers niet te veel in de weg te lopen. Uiteraard had Hester wat brownies meegenomen voor de nodige goodwill. Na een hele dag stylen, fotograferen, stylen, fotograferen en nog meer stylen en fotograferen gingen we met een mooi resultaat huiswaarts. De volgende dag hebben we de set thuis opgebouwd voor de strakke witte foto’s. Compositie luistert zeker hier erg nauw, iedere milimeter telt. Een mooie klus! “Moet dat tomaatje onderaan of bovenaan?” “Die lijn loopt niet helemaal recht.” Na veel foto’s en geschuif kwamen daar uiteindelijk de perfecte plaatjes uit.

Van idee tot uitvoering, wat een mooi project is het geworden. De tent van De Mandemaaker hangt vol met onze smaakvolle foto’s. En zoals Bert van Eijden (Mandemaaker) dat heel treffend zegt:
“Wat mooi dat we elkaar op deze manier kunnen versterken.”

Nog 2 dagen te zien op Proef Amersfoort!

Hoe mooi is het als je met iets dat je zelf leuk vindt iets terug kunt geven aan anderen? Sinds januari heb ik dit gevonden in de stichting EarlyBirds Fotografie. Deze stichting maakt fotoreportages van prematuur geboren kindjes in het ziekenhuis.

Een van de initiatiefneemsters van de stichting, Marjolein Witteveen, zelf moeder van een prematuur geboren zoontje, verwoordt het in een interview als volgt:
“Ik realiseerde me dat wij als fotograaf een kwaliteit hebben waarmee we deze ouders een lichtpuntje kunnen schenken. Waarmee we een mooie en liefdevolle herinnering kunnen vastleggen van deze hectische periode. Een moment waarop ouders anders naar hun kindje kunnen kijken. Niet de waardes van zuurstof, voeding, warmte van de couveuse, bilirubine waardes, bloeduitslagen, echo’s, infuusjes, sonde, beademing en ga zo maar door. Maar kijkend naar hun kindje en verwonderd zijn over de kleine nageltjes, de prachtige donshaartjes, een klein voetje in papa’s handen, die lieve fronsjes en lachjes. De unieke eigenschappen van hun kindje. Vaak is de reportage het moment dat een eerste gezinsfoto wordt gemaakt. Foto’s waar ouders later (hopelijk) met hun kindje naar terug kunnen kijken en zich er over verwonderen hoe bijzonder die eerste periode was ook al was het in het ziekenhuis.”

Ik werd via diverse kennissen attent gemaakt op de stichting en na het lezen van hun missie en vooral ook na het bekijken van de prachtige foto’s werd ik dusdanig enthousiast dat ik de stoute schoenen aantrok en mij in januari aanmeldde. Omdat de lichtomstandigheden in ziekenhuizen vaak erg slecht zijn en er niet geflitst mag worden mocht ik eerst wat foto’s mailen die ik met daglicht gemaakt heb. Ik mocht een proefreportage maken! Spannend, deze volgde al snel in Utrecht. Een lief klein ieniemienie meisje geboren met 28 weken mocht ik fotograferen. De bedoeling is dat er zo min mogelijk of niet geposeerd wordt. Het wordt een reportage gemaakt tijdens de dagelijkse routine van voeden, eventueel badje, aankleden, buidelen, knuffelen etc. Ouders hebben op deze manier geen last van de fotograaf, de verzorging van het kindje staat voorop. Ik kwam voor het moment van voeden en constateerde de slechte lichtomstandigheden; de zaal in het Diakonessenhuis was groot met ramen. Helaas lag mijn kleine modelletje daar niet. Het bedje was omringd met gesloten gordijnen en met m’n lichtsterke lens en een diafragma wat helemaal open moest heb me eruit gered. Dit was het moment waarop ik mezelf realiseerde dat het nu echt tijd werd voor een fullframe camera. Op m’n verjaardag heb ik mijzelf er 1 cadeau gedaan.
Gelukkig had ik exact 1 maand daarna weer een aanvraag, dit keer in ons eigen nieuwe Meander Ziekenhuis. Wat een luxe! Een eigen (lichte) kamer met ramen! Een heerlijke relaxte shoot met lieve ouders en een prachtig klein meisje die het heel goed deed. Gewapend met m’n nieuwe fullframe camera en nieuwe lichtsterke lens heb ik prachtige foto’s kunnen maken van dit mooie jonge gezin. Volop genieten en dubbel genieten want als ik daarna in Photoshop alle foto’s weer langs zie komen word ik opnieuw blij. Blij van de mooie plaatjes en blij dat ik deze herinnering heb kunnen vastleggen voor dit gezin.
In maart had ik m’n laatste reportage tot nu toe. Weer in het Meander, weer lekker licht en weer ontzettend lieve en dankbare ouders.

Wat prachtig om dit te mogen doen en hier zoveel fijne energie van te krijgen. Mochten jullie mensen hebben in jullie vriendenkring die een te vroeg geboren kindje hebben maak ze dan attent op de stichting zodat de vrijwillige fotografen een lichtpuntje in deze zorgelijke periode kunnen creëren!
www.earlybirdsfotografie.nl

Eenmaal begonnen aan een blog is het de bedoeling dat je dit regelmatig doet.
Er zijn alweer een paar weken verstreken na de eerste blog. Hoog tijd dus!

Zaterdag as doe ik examen aan de Fotovakschool en natuurlijk heb ik nog een aardig “to-do-lijstje” waarin ik lekker aan het afstrepen ben. (afstrepen is het leukste aan to-do-lijstjes) De foto’s voor de expositie, onderdeel van het examen, werden afgelopen zaterdag aangeleverd. Er zaten vlekken op dus die konden weer over. Ik krijg ze vandaag, daarna ga ik ze eigenhandig opplakken. Spannend, mag niet misgaan want dan kan ik zaterdag niets ophangen. Plan van aanpak klaar, portfolio samengesteld en glazen besteld voor de champagne. Want dat de hele klas slaagt daar gaan we vooralsnog maar even vanuit!

Tussendoor ben ik natuurlijk ook nog aan het werk; opdrachten voor culinaire fotografie, interieur, receptie, allemaal leuk.

Een hele leuke opsteker de afgelopen weken was de avond voor Proefgenoten voor Proef 2015. De avond werd gehouden in Club Funk en is de jaarlijkse inleiding op het evenement. Onder het genot van een hapje en drankje uiteraard. Een grote eer voor mij is dat 1 van mijn foto’s uit de serie “Art of Nature” gebruikt wordt op het affiche van Proef. De “dansende” puntpaprika’s. Hoe leuk was het om bij Club Funk aan te komen en daar naast de ingang levensgroot mijn foto te zien staan met de “gouden” loper daarnaast. Toen mij begin dit jaar gevraagd werd wat ik er van zou vinden als 1 van mijn foto’s hiervoor gebruikt zou worden hoefde ik daar uiteraard niet over na te denken! Leuk om te zien hoe Raymond van de Hoek er weer een mooi affiche van maakt.

Inmiddels ben ik met Hester Oppedijk van Veen (styliste) bezig voor Restaurant De Mandemaaker in Spakenburg een ontzettend leuk concept neer te zetten. Volgende week gaan we hiervoor aan de slag en het resultaat zal met Proef in de tent van De Mandemaaker te zien zijn.

Nog een leuke opsteker is de vraag of ik mee wil werken aan de totstandkoming van een kookboek! Een kookboek met een idee dat mij erg aanspreekt, maar hierover volgende keer meer. Kan ik tenminste weer een blogje vullen 😉

Nu eerst maar eens m’n to-do-lijstje afronden en zien te slagen zaterdag!

“Bloggen”, het schijnt er toch echt bij te horen. Hoewel ik geen schrijver ben wil ik dan toch maar eens een poging wagen.
Maar…waarover zal ik dan bloggen? Wat wil mijn lezer eigenlijk lezen? Misschien voor deze eerste blog gewoon maar eens vertellen waar ik op dit moment mee bezig ben. Om er in te komen zeg maar.

Sinds oktober 2014 ben ik fulltime fotograaf. Ontzettend leuk omdat ik, de 45 gepasseerd, eindelijk “ontdekt” heb waar mijn passie ligt. Fotograferen, foto’s bewerken, foto’s bekijken, tutorials bekijken; ik vind het allemaal leuk. Momenteel ben ik ook druk bezig met het examen van de Fotovakschool dat ik eind Maart doe. De bedoeling is dat we exposeren met een serie en dat het portfolio op orde is. Exposeren ga ik met een serie pubers die met hun knuffels poseren. M’n portfolio bestaat uit Food- en portretfotografie.

Erg leuk om de pubers voor de camera te hebben; allemaal met hun knuffel waar ze tot voor kort nog mee sliepen. Die tijd lijkt zo lang geleden als je naar ze kijkt maar in feite is het nog maar een paar jaar geleden dat ze buiten verstoppertje speelden, of met de barbies op de grond lagen. Afscheid van de knuffel is soms heel bewust gegaan, soms niet en soms is er nog helemaal geen afscheid geweest en ligt de knuffel nog steeds (heimelijk) in bed. Leuk om te zien ook wat een verschil in leeftijd er zit tussen een 14 of 16-jarige voor de camera. Een verschil van een paar jaar in zelfverzekerdheid. De 14-jarige die zich onzeker nog niet echt een houding weet te geven en de 16-jarige die voor de camera gaat staan alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Een uitdaging voor mij om dit te laten zien!

Food (of Culinaire) fotografie zal een groot deel van mijn portfolio beslaan. Vorig jaar kreeg ik de opdracht van Smulweb/Younity Media om voor hun te gaan fotograferen. Klanten van Younity Media zijn bijvoorbeeld Reddy, Boboli, Euroma (kruiden voor Jonnie de Boer). Ik ontdekte dat deze vorm van fotografie weer een “vak apart” is en dat ik dit ontzettend leuk vind. Vol energie kwam ik terug van m’n eerste shoot. Blij met het resultaat en verrast hoe leuk ik het vond met de juiste belichting en verlichting de gerechten er zo smakelijk mogelijk uit te laten zien en in samenwerking met een styliste een mooie sfeer neer te zetten. Inmiddels heb ik er vele dagen “foodfotografie” opzitten en ik mag wel zeggen dat ik dit een ontzettende leuke vorm van fotografie vind waar ik me zeker verder in ga specialiseren!

Tot zover mijn algemene introductie. Volgende keer meer!